پل تاوربریج

پل تاوربریج یکی از نمادهای جذاب و تاریخی انگلیس است که هویت شهر لندن را به تصویر می‌کشد. این سازه در سال 1894 بر فراز رودخانه تامس River Thames ساخته شده است. این پل یکی از برترین پل‌های جهان محسوب می‌شود که دو بخش مهم شهر لندن را به هم متصل می‌کند. پس با دارالترجمه انگلیسی کتیبه همراه باشید تا هر آنچه لازم است، درباره این پل تاریخی شهر لندن بدانید.

تاور‌بریج Tower Bridge به معنای پل‌‌برج نام یکی از مشهورترین سازه‌ها و پل‌های لندن، پایتخت انگلستان محسوب می‌شود که بر روی رودخانه تیمز [River Thames] قرار دارد. این پل، تلفیقی از پل معلق و اهرمی است و دو برج را دربرمی‌گیرد که به سبک گوتیک دوره‌ی ویکتوریا ساخته شده‌اند. باور غلطی که در رابطه با این پل وجود دارد در مورد نام آن است که بیشتر مردم فکر می‌کنند نام تاوربریج به خاطر برج‌های آن است. اما در واقع این پل، اسم خود را از برج لندن می‌گیرد که در نزدیکی همین مکان قرار گرفته و در سبک معماری پل نقش اساسی داشته است.

در نیمه‌های دوم قرن نوزدهم، شرقی‌ترین بخش لندن به قدری از لحاظ تجاری و مالی دارای رشد و توسعه بود که مسئولین را بر آن داشت تا یک پل برای اتصال بخش شرقی به بخش غربی احداث نمایند. پیش از افتتاح تاور بریج در لندن، مردم برای عبور‌ومرور از روی رودخانه از تونل ۴۱۰ متری تاور‌‌ساب‌وی استفاده می‌کردند،‌ به‌طوری‌که تعداد عابران در طول سال به یک میلیون نفر می‌رسید و هر نفر باید نیم‌پنی برای عبور از تونل پرداخت می‌کرد.

در ابتدا مسئولان برای ساخت پلی در بستر رودخانه با مشکلی اساسی رو‌به‌رو بودند، زیرا در صورت ساخت پل، مسیر کشتی‌های بادبانی به سمت لنگرگاه مسدود می‌گشت. بنابراین در سال 1876 کمیته‌ای ویژه برای پیدا کردن یک راه حل شکل گرفت، به همین خاطر بیش از 50 طرح برای ساخت این پل توسط معماران پیشنهاد شد تا مسئولین بتوانند بهترین طرح را انتخاب نمایند. یکی از این طرح‌ها به جوزف بزلجت [Joseph Bazalgette] تعلق داشت. در ابتدا طرح او را به دلیل نداشتن ارتفاع کافی رد شد ولی در سال 1884 طرح وی با کمی تغییرات به پل اهرمی تبدیل گشت که در نهایت این طرح مورد قبول قرار گرفت.

مهندسی این پروژه را جان ولف بری [John Wolfe Barry] ‌و معماری آن را هوراس جونز [Horace Jones] انجام داد. ساخت این پل در سال 1886 با همکاری 5 شرکت و 432 کارگر شروع شد. البته هوراس جونز در همان سال اول از دنیا رفت و جورج استیونسن [George Stephenson] کار معماری پروژه را بر عهده گرفت. استیونسن، نمای گوتیک را جایگزین طراحی ساده‌ی قبلی کرد تا هم زیباتر به نظر برسد و هم با برج لندن که در مجاورت این پل واقع شده است، هماهنگی بیشتری داشته باشد.

در ساخت این پل برای پایه‌های برج‌ها، حدود 70 هزار تن بتن و برای ساخت بخش‌های دیگر نیز 10 هزار تن فولاد مورد استفاده قرار گرفته شده است. همچنین برای حفاظت از ساختار فولادی پل، کل بنا با  سنگ پورتلند و گرانیت کورنیش پوشیده شده است. این پل در سال 1894 پس از 8 سال به اتمام رسید و با حضور شاهزاده ولز و همسرش رسماً افتتاح شد.

در طول جنگ جهانی دوم جهت احتیاط یک موتور دیگر نیز به پل اضافه گردید. ماشین‌هایی که دو تکه میانی پل را بلند می‌کردند، ماشین‌های بخار هیدرولیک بودند. اما در سال 1974 این ماشین‌ها با سیستم‌های هیدرولیکی الکتریکی جایگزین شدند و موتور سوم بعد از مدرنیزه‌شدن سایر دستگاه‌ها در سال 1974 به دلیل کاربردی نبودن به موزه‌ی موتور بخار فورنست [Forncett Industrial Steam Museum] اهدا شد.

تاوربریج به طور کل 240 متر عرض دارد و ارتفاع برج‌های آن به 65 متر می‎رسد. پل اهرمی یا همان دهانه‌ها‌ی مرکزی تا 86 درجه بالا می‎روند تا کشتی‌ها از میان آن‌ها عبور کنند. خودروها و عابران پیاده نیز می‌توانند به صورت رایگان به این پل دسترسی داشته باشند. تاور بریج را در سال 1977 به مناسبت 25 ساله شدن مدت سلطنت ملکه الیزابت، به رنگ قرمز و سفید و آبی درآوردند که بعد از بازسازی‌اش در سال 2010 آن را به رنگ اصلی خود یعنی آبی و سفید بازگرداندند.

این سازه هنوز هم یکی از اصلی‌ترین معابر برای عبور از روی رودخانه تیمز است. هر روز بیشتر از 40 هزار نفر از از روی این پل عبور می‌کنند. همچنین پل حدود 1 تا 2 بار در روز بالا می‌رود و کشتی‌ها برای عبور از زیر آن باید از 24 ساعت قبل اطلاع دهند. خودروها و عابران پیاده می‌توانند به صورت رایگان برای گذشتن از رودخانه از این پل استفاده نمایند. همچنین در داخل پل، موزه‌ای وجود دارد که با پرداخت مبلغی می‌توانید موتورخانه دو برج و گذرگاه‌های بالای آن را بازدید نمایید. بخش متحرک پل از همان ابتدا به صورت دستی کنترل می‌شد، اما در سال 2000 سیستم‌های کنترل کامپیوتری به کار گرفته شدند تا از طریق آن بتوانند بالا و پایین رفتن اهرم‌ها را از راه دور کنترل کنند. همچنین در سال 2012 از آنجا که لندن پایتخت انگلستان میزبانی بازهای المپیک تابستانی را بر عهده داشت، حلقه‌های المپیک را از تاور بریج آویزان کردند تا از این بنا برای تبلیغات المپیک استفاده نمایند. این پل چندین بار در طول تاریخ بازسازی شده است. مسئولین شهر لندن برای محافظت از آن، محدودیت‌هایی را برای سرعت و وزن اتومبیل‌ها وضع کرده‌اند تا بتوانند متخلفین را بر اساس شماره پلاک خودرو سواریشان جریمه نمایند.